“Tengo. Tengo la camisa negra, porque negra tengo el alma.”

De stem van Juanes klonk door de speakers tijdens de les. We keken Spaanstalige films om verschillende accenten te horen en te achterhalen welke acteur het snelst kon ratelen zonder adem te halen. Mevrouw Ketelaars, mijn docente Spaans op de middelbare school, wist in mijn hart een kolossaal vreugdevuur te ontsteken. Het begon spontaan te dansen wanneer ik de slissende klanken van deze romantische taal hoorde💃. Alles in mij schreeuwde dat ik Spaans moest gaan studeren aan de Vertaalacademie. Dus dat deed ik.

Maar een paar maanden voordat ik afstudeerde, werd ik ’s nachts badend in het zweet wakker. Vertaler worden? Ik? Een brontekst die er al staat. Het vertalen van andermans woorden. De teksten voelden té correct. Ze waren nog burgerlijker dan tuinieren met je schoonfamilie op een zondagmiddag. Ik kon er nul creativiteit, nul persoonlijkheid in kwijt. Alsof ik niet mocht ‘zijn’: mijn grootste nachtmerrie😰. Ging ik echt vijf dagen in de week ‘Saskia’ in een doosje onderin mijn bureau stoppen om geld te verdienen?
Hell no.

Geen plan. Geen ideeën. En wat doe je als je niet weet wat je met je leven moet? Dan koop je een ticket en stap je op een vliegtuig✈️. Tijdens mijn trip door Latijns-Amerika en een pelgrimstocht van 784 kilometer door Spanje — jawel, te voet — vlogen niet alleen de hete pepers me om de oren, maar ook de enthousiaste en passionele uitspraken van de latino’s om me heen. Wat práátten zij toch verrukkelijk. Met zo veel liefde, leven en hartstocht. Ik voelde hun woorden door mijn lichaam heen trillen als een explosie in slow motion.

En dat is precies wat er ontbrak aan al die levenloze teksten die ik overal in Nederland zag. Die veel te zakelijke, nietszeggende teksten, waar niemand warm van wordt. In brochures, op websites, op LinkedIn. Ik voelde er niets bij. Het waren emotieloze woorden, zonder flair, zonder persoonlijkheid. Ze deden me helemaal nada.

Als door een hete chili in mijn kont geprikt, was ik vastbesloten om die pittige animo naar Nederland te halen. Ik zou merken helpen om hun castagnetten op het juiste ritme te laten klapperen. Ik zou de Mexicaanse salsa over al hun teksten kletsen en hun doelgroep met vurige woorden finaal in de hens zetten. VLEM🔥! Zodat de lezers branden van verlangen zodra ze het aanbod zien. ‘Díe moet ik hebben. Met hen moet ik samenwerken!’

Samen peperen we ze helemaal in.